buram buram çürük zihniyet kokan yerli kelam.
bugün öğle vakti denize gittik. denize girdiğimiz yerin hemen yanında da çocuklu bir aile var ve çocuklarıyla pek de ilgilendikleri söylenemez. baba kendi halinde, anne desen öyle. çocuklar zaten sağa sola dağılmış ama eğlendikleri de yok.
(sadece bu bile sinirlenmeme sebep. lan benim çocuğum olsa paso onlarla oynarım mis gibi deniz kenarında. hele bir de çocuğunu kurulamak için tek hamlede koca bir havluya saracaksın, o da böyle hafiften ciyaklayıp sonrasında da kıkırdayacak.. oyy..)
ve -erkek- çocuklardan maksimum bir buçuk yaşında olanı anadan üryan bir halde..
şimdi;
- zaten uzun yıllardır var olan ve son zamanlarda sosyal medya sayesinde bir hayli ayuka çıkan pedofili haberlerine rağmen ne bu cahil cesareti? nereden biliyorsun o plajda senin çocuğuna yan gözle bakan bir orospu çocuğunun olmadığını? bunu düşünemeyecek kadar ahmak mısın, yoksa çocuğunu koruyup kollayacak kadar umursamıyor musun?
- velisi olsan bile o çocuğun psikolojisini bu şekilde bozmaya hakkın yok. ısırarak sevmek bile bir çocuğun psikolojisini zedelemeye yetiyorken, mahremiyetten yoksun çocuk katiyen yetiştirilemez. ileride o çocuk vay ben şöyle erkeğim, vay benim çüküm şu kadar değerli diyerek türlü türlü edepsizliklere yeltenirse sorumlusu sizsiniz. altyapıdan nihat doğan mı yetiştirmeye çalışıyorsunuz vallahi anlamıyorum.
- kamuya açık alanda bu kadar rahat olup insanların tadını kaçırmaya hakkın yok. şimdi ben malum tablodan rahatsız olduğumu sana söylesem "yav çocuktur en nihayetinde. ne olacak sanki." falan diyebilirsin. benim rahatsız olduğum şey çocuk değil, senin sınır tanımazlığını çocuğun üzerinden bile sergilemen. çocuk da olsa utanıp bakamıyorum abi öyle ipimle kuşağım temalı bir tabloya. bu kadar hayadan yoksun olmayın.
(bkz: edep ya hu)
(bkz: zincirlerini kırarsan özgürlük olur senin suçun)
not: girdim ilim meclisine, eyledim kıldım talep. dediler ilim geride, illa edep illa edep.